(Edvard Munch)
και αδημονώ. και περιμένω. και με ανυπομονησία στέκομαι. και καρτερώ. και ματαιοπονώ. και σκορπίζομαι. και κομματιάζομαι. και διαλύομαι. και εξαφανίζομαι. και ανασυγκροτώ εμένα και τα αλλοιωμένα θρύψαλα του εαυτού που είχα. και φτιάχνω το κακοφορμισμένο κολάζ του εαυτού. και αναζητώ μέσα σε αυτό το αλλόκοτο δημιούργημα επιθυμίες. όχι όνειρα. επιθυμίες. την επιθυμία. μία είναι. πάντα μία. αυτή η κινητήριος δύναμη. αυτή η ζωή και ο θάνατος μαζί. τον έρωτα. το πήδημα. την αγκαλιά. το ξέσκισμα. τη ζεστασιά του κορμιού. τον άλλο. τον ξένο. τον ανοίκειο. αυτόν τον πολυπόθητο. τον πεπερασμένο στο χρόνο. τον αιώνιο. αυτόν τον πανταχού παρών. τον απόλυτο. τον αδηφάγο. τον ψεύτη. τον προδότη. δεν είναι εδώ. κι όταν τον αντικρίζω μοιάζει αλλόκοτος σαν τον κόσμο που του 'φτιαξα για να κατοικεί μέσα. παράλογος. βίαιος. μάταιος. μα πάνω απ' όλα μάταιος αδιαφορώντας για τη ματαιότητά του. αυθύπαρκτος. ναρκωμένος. υπέροχος. ηδονικός. οδυνηρός. άξιος κάθε αναμονής. σ' αγαπώ και τα σ' αγαπώ διαλύονται μόλις βγαίνουν απ' τα χείλη. δεν πειράζει. λέξεις είναι τίποτε άλλο.
Ρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου