O Lucky μέσα από την τέχνη του video art

Αλεξάνδρα Παπαγιάννη. Sound design: Αντώνης Χανιωτάκης

O Lucky είναι ήρωας του Μπέκετ από το έργο του "Περιμένοντας το Γκοντό". Είναι ένας δούλος της εξουσίας με μόνη του υποχρέωση να εκτελεί εντολές. Τι γίνεται όμως όταν τον διατάζουν να σκεφτεί; Το Θέατρο του Πανικού παρουσιάζει για τρίτη εβδομάδα την εγκατάσταση Lucky στο Booze Cooperativa και σας συστήνει τους videoartists παρουσιάζοντας φωτογραφίες από τη δουλειά τους.

Αγγελική Μαλακασιώτη

Statikmotion, μοντέλο: Στέλιος Νικολάου, sound design: monologue.gr, μουσική: Bendik- Stille

Ομάδα Gras: Ξένια Αλεξίου, Ηλέκτρα Μαντζουρίδου Γκούμα, Λία Καράμπελα

Ερμηνεία: Ξένια Αλεξίου

Video: Χρήστος Λέπουρας, Αντώνης Αθανασόπουλος

Soundcapes και ηχοληψία: Δημήτρης Κουφογιώργος

Έφη Μαστροδήμου, Ελένη Μπουμπάρη (Lne)

Χορογραφία: Έφη Μαστροδήμου

Μοντάζ- εφέ-φωτισμός:  Lne

Μουσική: Escape Pob by Intelligent Delinquent

Η εγκατάσταση θα βρίσκεται στο χώρο του Booze Cooperativa για πέντε ακόμη βραδιές, 15/3, 16/3, 22/3,23/3. 29/3

O Μπέκετ οι πίνακες και το υπόγειο του Booze

Ο Μπέκετ γεννήθηκε στην Ιρλανδία, σπούδασε φιλολογία στο Δουβλίνο και στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι το 1928, για να διδάξει αγγλικά στην Εκόλ Νορμάλ Σουπεριέρ και να κάνει μεταπτυχιακά στη γαλλική λογοτεχνία. Στο μεταξύ και προτού μετακομίσει εντέλει μόνιμα στο Παρίσι το 1937, πρόλαβε να δει και να θαυμάσει πολλή και υψηλή τέχνη στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας. Έτσι ο Μπέκετ ήρθε από νωρίς σε επαφή με την κλασική Δυτική ζωγραφική την οποία με διάφορους τρόπους εισήγαγε στα γραπτά του. Η αλληλογραφία του Μπέκετ με τον επιστήθιο φίλο του και μέντορά του στην τέχνη, Τόμας ΜακΓκρίβι, ο οποίος έγινε αργότερα διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης της Ιρλανδίας, αποκαλύπτει πολλά στοιχεία για τη βαθιά αγάπη και κατανόηση της εικαστικής τέχνης από τον Μπέκετ.
Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα διαβάσαμε στο ιστολόγιο του Γιώργου Λαμπράκου.

Το Θέατρο του Πανικού, εδώ και μία εβδομάδα στο υπόγειο του Booze Cooperativa  και συγκεκριμένα στην Κρύπτη, έχει στήσει την εγκατάσταση "Lucky", βασισμένη στον ομώνυμο ήρωα του Μπέκετ από το Περιμένοντας τον Γκοντό. Στο χώρο υπάρχουν τρία δωμάτια και ο θεατής έχει τη δυνατότητα να κινηθεί κατά βούληση σε αυτά, να συνθέσει εικόνες και ήχους και να δημιουργήσει εντέλει τη δική του παράσταση.
Ένα από τα τρία δωμάτια είναι αφιερωμένο στο μεγάλο πάθος του Μπέκετ για την εικαστική τέχνη, φιλοξενώντας ένα διαφορετικό ζωγράφο κάθε μέρα, ο οποίος ζωγραφίζει ζωντανά. Ακολουθεί το αναλυτικό πρόγραμμα των παραστάσεων με τις συμμετοχές των ζωγράφων.

1η Μαρτίου: Λίζα Καρατζά
2 Μαρτίου: Λία Κουτελιέρη

8 Μαρτίου: Έλσα Στουρμ, Hlooper
9 Mαρτίου: Ζωή Πυρίνη

15 Μαρτίου: Έλσα Στουρμ
16 Μαρτίου: Hlooper

22 Mαρτίου: Αγγελική Λόη
23 Μαρτίου: Βασιλική Τζούτη

29 Μαρτίου: Όλοι οι Ζωγράφοι

Το Θέατρο του Πανικού ευχαριστεί τους ζωγράφους και τους video artists που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του και δημιούργησαν έργα για την εγκατάσταση Lucky.

Εδώ το teaser της παράστασης.
Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας.

Lucky

Το Θέατρο του Πανικού παρουσιάζει την performance- εγκατάσταση "Lucky" βασισμένη στο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, "Περιμένοντας τον Γκοντό".

Μια ηθοποιός, 5 video artists, μια mc και 7 ζωγράφοι συναντιούνται στο υπόγειο του Booze Cooperativa "ΚΡΥΠΤΗ"  τον μήνα Μάρτιο.

Περισσότερα για το έργο και τους συντελεστές της παράστασης στην ιστοσελίδα μας.

Σκηνοθεσία: Στεφανία Μαρμαγγέλου

Ερμηνεία: Στεφανία Μαρμαγγέλου, mc Ad Libia

Χώρος: Booze Cooperativa

Παραστάσεις: από 1η Μαρτίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

Ώρα: 21:00

Διάρκεια: 50'

Εισιτήρια: 7 ευρώ

Θέατρο Του Πανικού 2013

Μια ιδέα για το τι πρόκειται να παρουσιάσει το Θέατρο Tου Πανικού μέσα στο 2013

• "Ο θάνατος του Αντονέλο" της Βιβής Πηνιώτη, από 10 Ιανουαρίου στο Τριανόν
• "Lucky" της Στεφανίας Μαρμαγγέλου, από 1 Μαρτίου στο Booze Cooperativa
• "Άμλετ- Oι νεκροθάφτες, Hamlet- The Clowns" βασισμένο στο έργο του William Shakespeare, από 6 Απριλίου στο Βeton 7
• "Γιαξεμπόρε" του Λύσανδρου Σπετσιέρη, τον Μάιο σε δρόμους της Αθήνας

( Η φωτογραφία είναι του Άγη Θεοχαρόπουλου, από το δρώμενο "Φάντο και Λις- Μια πορεία μετανάστευσης" τον Ιούλιο του 2010)

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας.

Χρόνης Μίσσιος

Πρόσκληση σε καλλιτέχνες από το Θέατρο του Πανικού

Το Θέατρο του Πανικού προσκαλεί δημιουργούς video art, animation αλλά και street artists να συμμετάσχουν στην εγκατάσταση-performance με τίτλο "Lucky" (βασισμένη στο έργο του Σ. Μπέκετ "Περιμένοντας τον Γκοντό") που θα πραγματοποιηθεί το Μάρτιο του 2013.
Οι δηλώσεις συμμετοχής θα ολοκληρωθούν τέλη Οκτώβρη.
Θα ακολουθήσει συνάντηση με τους συμμετέχοντες για αναλυτική περιγραφή της δράσης.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το Θέατρο του Πανικού στέλνοντας mail στο theatrotoupanikou@gmail.com
Υλικό από τις προηγούμενες δράσεις της ομάδας υπάρχει στην ιστοσελίδα μας
www.theatrotoupanikou.gr

(To σκίτσο είναι από την παράσταση Περιμένοντας τον Γκοντό που ανέβηκε την περίοδο 2006-2007 στο Salisbury Theatre σε σκηνοθεσία Αnatoly Antohin)


ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ

Βαρέθηκα

Βαρέθηκα γιατί δεν έχω τη δύναμη να καταστρέψω τα πάντα και να φύγω.

Βαρέθηκα την κυρία Κατίνα από το Κολωνάκι, με το φανταχτερό και χιλιοφορεμένο, ίσως λέω, γουναρικό της, να περιφέρεται στους διαδρόμους των μουσείων κάνοντας θόρυβο φτήνιας.

Βαρέθηκα αυτή, και το σκυλάδικο που κουβαλάει μέσα της από την απαίδευτη γενιά της, όταν κάποιος μπάρμπας της φορώντας το κοντό μοναδικό παντελονάκι του άρπαζε μανιακά τον πλούτο σαν απο εκδίκηση και τώρα έτσι εκδικητικά αρπάζει θέσεις, αξιώματα και την τέχνη, αυτή την κακομοίρα πόρνη που όταν βλέπει χρήμα ανάβει και πάει με τον όποιο τυχόντα.

Βαρέθηκα τη γκρίνια της γειτονιάς και τα "που πάμε", το παχύσαρκο πείσμα της που φαντάζει μεταστατικός καρκίνος για τους άτυχους σπόρους που θα ξεπεταχτούν στα σπίτια και στους δρόμους της.

Βαρέθηκα τους διανοούμενους τους λογοτέχνες και τους καλλιτέχνες, που ασφαλίζονται και εξασφαλίζονται με συμβόλαια, που κατεβάζουν τα ρολά και περιμένουν να περάσει η μπόρα μα σηκώνουν ψηλά τη γροθιά τους, οδηγητές και συνοδοιπόροι.

Βαρέθηκα τη νωχελική ματιά σου, να με κοιτάει άδεια χωρίς ιδανικά μα στερημένα, σα σκύλος που θέλει ένα ξεροκόμματο για να ζήσει, αγάπης, ελπίδα, έρωτα, ό,τι να 'ναι.

Βαρέθηκα εμένα που ξεχνώ πως είσαι άνθρωπος.

Και πάλι λέω βαρέθηκα γιατί δεν έχω τη δύναμη να πυρπολήσω τα σπίτια, τις εκκλησίες και τους δρόμους, τα γραφεία και τα εργοστάσια, εσένα και εμένα, τον κόσμο όλο και να φυτρώσει ο νέος σπόρος. 

 Λ.Σ.

(Το έργο είναι της Αμαλίας Θεοδωροπούλου )