Η Διαπραγμάτευση

       Λοιπόν, ας διαπραγματευτούμε. Υπάρχει αρκετός χώρος για τον καθένα μας, νομίζω. Έχω την καλή διάθεση να συμβιώσουμε τουλάχιστον. Ή και να αγαπηθούμε ακόμα. Όχι ε; Ακούω τότε, τι προτείνετε εσείς; Μια στιγμή, μια στιγμή, όχι όλοι μαζί, δε μπορώ να σας καταλάβω, μη φωνάζετε, τουλάχιστον όχι όλοι μαζί. Θέλετε μήπως να φύγω; Απαντήστε μου. Γιατί μιλάτε ψιθυριστά; Δεν είναι ευγενικό, τυγχάνει να είμαι ο οικοδεσπότης εδώ, έχω το δικαίωμα να… Μη, συγγνώμη, συγχωρέστε με, δεν το εννοούσα. Δεν ξέρω πως τόλμησα να πω κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, πραγματικά δεν ξέρω, δεν είχα πρόθεση, ζητώ συγγνώμη.
      Ας κάνουμε μια νέα αρχή λοιπόν. Συμφωνείτε; Ας πούμε ότι ζητάω δυο ώρες τη μέρα να μένω μονάχος μου, τι θα λέγατε; Και ίσως λίγο το βράδυ. Θυμάστε παλιότερα που ερχόσασταν για επίσκεψη μόλις νύχτωνε; Γιατί γελάτε; Δεν υπήρξα καλός οικοδεσπότης; Έκανα κάτι που σας πείραξε; Το αλκοόλ ίσως; Ή μήπως ο καπνός; Τις άλλες μου παρέες πάντα τις απέφευγα, ήξερα ότι σας ενοχλούσαν, ακόμη και αν κάποιος από αυτούς με ζητούσε, εγώ δεν απαντούσα, δεν άνοιγα την πόρτα όσο επίμονα και αν χτυπούσε το κουδούνι. Προσπαθούσα πάντα να έχω τον κατάλληλο φωτισμό, την καλύτερη μουσική μόνο για σας. Όχι δεν είναι αληθές, δεν το έκανα για μένα, για σας το έκανα. Πιστέψτε με.
       Σταματήστε παρακαλώ να τριγυρνάτε στο χώρο, καθίστε σας  παρακαλώ για λίγο, ζαλίζομαι. Καθίστε, δε μπορεί θα βρούμε μια λύση που θα μας ικανοποιεί όλους. Ας δείξουμε λίγη καλή διάθεση. Ας συζητήσουμε, πάντα βοηθάει ο διάλογος. Πείτε μου εσείς τι επιθυμείτε. Πείτε μου να ξέρω να δω αν μπορώ να το αντέξω. Δε σας συμφέρει ο αφανισμός μου. Το ξέρω ότι σας αρέσει η παρέα μου, με έχετε ανάγκη και το ξέρετε. Μη φωνάζετε, ας συμπεριφερθούμε πολιτισμένα, μη φωνάζετε σας λέω, μη φωνάζετε. Αρκετά! Μπορώ κι εγώ να φωνάξω. Με ακούτε τώρα ε; Δεν το περιμένατε αυτό από μένα, είδατε όμως ότι ίσως δε με ξέρετε αρκετά.
      Πάμε πάλι από την αρχή. Ακόμα μια φορά. Ας ελπίσουμε πως θα είναι η τελευταία. Που είχαμε μείνει; Α, ναι! Στο αίτημά μου για δυο ώρες μοναξιά την ημέρα. Τι είναι δυο ώρες μπροστά στις εικοσιτέσσερις; Μου αρκούν θαρρώ… Κι εσείς δε χρειάζεται να φεύγετε. Θα μπορούσατε ίσως να πάτε στο δίπλα δωμάτιο και να ξεκουραστείτε ή ίσως ακόμα καλύτερα στην κουζίνα όπου θα φροντίσω να υπάρχει πάντα φαγητό και ποτό για εσάς. Μπορούμε να το δοκιμάσουμε ίσως για λίγο στην αρχή και αν όλα πάνε καλά, που θα πάνε θα το δείτε, το κρατάμε αλλιώς ξεκινάμε τις διαπραγματεύσεις από την αρχή για ακόμα μια φορά.
      Είμαι αισιόδοξος. Όλα θα πάνε καλά. Προτείνω να πιούμε σε αυτό. Σε μια καινούργια αρχή συμβίωσης. Ας πιούμε λοιπόν. Τι θα λέγατε να βάζαμε και λίγη μουσική να χορέψουμε; Επιστέφω αμέσως, σερβιριστείτε για λίγο μόνοι σας… Να ‘μαι πάλι, ετοίμασα κάτι πρόχειρο να τσιμπήσουμε… Που πήγαν όλα τα ποτά; Ήταν, θυμάμαι μια γεμάτη κάβα. Μην τα πετάτε στο πάτωμα, θα γεμίσει ο τόπος γυαλιά, προσέξτε σας παρακαλώ το χαλί. Κι εσείς εκεί μην πατάτε του τοίχους με τα παπούτσια, μην κρεμιέστε από τις λάμπες. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ. Είχαμε συμφωνήσει νομίζω να κάνουμε μια νέα αρχή, μην επιστρέψουμε σας παρακαλώ στα παλιά, όχι πάλι.  Ας το ξεχάσουμε εν τη γεννέσει του το όλο θέμα, σαν να μην έγινε τίποτε.
      Δεν καταλαβαίνετε βλέπω. Συνεχίζετε, δε σας νοιάζει καθόλου το πώς με κάνετε να νιώθω. Ε λοιπόν βαρέθηκα. Ναι βαρέθηκα. Δε σας αντέχω άλλο. Δε σέβεστε τίποτα. Κουράστηκα να προσπαθώ μόνο εγώ για όλους μας, είναι πια πάνω από τις δυνάμεις μου, κάποτε  το έβρισκα ενδιαφέρον, με ιντρίγκαρε, μου έδινε κίνητρο, αλλά φαίνεται πως όλα αυτά ανήκουν, τώρα πια στο παρελθόν. Δε με νοιάζει πια. Θα κάτσω εδώ στη γωνιά μου, κάντε ότι καταλαβαίνετε. Δε με νοιάζει πια. Αδιαφορώ. Κουράστηκα. Δεν είστε άξιοι πια, ούτε και για την παρατήρησή μου, θα αράξω εδώ πέρα και δε δίνω δεκάρα για κανέναν σας, αφού έτσι το θέλετε. Αδιάφοροι εσείς; Αδιάφορος κι εγώ; Να δούμε ποιος θα επικρατήσει στο τέλος. Ή εσείς ή εγώ. Όλοι αποκλείεται. Θα υπάρξουν απώλειες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
      Δεν ίδρωσε τ’ αυτί σας βλέπω, δε σας νοιάζει, συνεχίζετε τη γιορτή σας. Καλά λοιπόν, κι εγώ στη γωνιά μου. Αλλά μπα τι ακούω; Κουδούνι είναι αυτό; Έχουμε επισκέψεις φαίνεται. Το ακούσατε κι εσείς, μην προσπαθείτε να το κρύψετε, φαίνεται ο τρόμος στο βλέμμα σας. Ποιος να είναι άραγε; Μόνο αν ανοίξουμε την πόρτα θα μάθουμε, είναι ο μόνος τρόπος, σας παρακαλώ, κάντε στην άκρη, αφήστε με να φτάσω ως εκεί, δε με ρίχνετε τόσο εύκολα. Είμαι αποφασισμένος, θα ανοίξω την πόρτα, δεν είναι σωστό να αφήνουμε κάποιον, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας επισκεφτεί, να περιμένει έξω στο κρύο. Αλήθεια τι καιρό να έχει έξω; Λέτε όντως να κάνει κρύο; Δεν έχετε κι εσείς την ίδια περιέργεια; Όχι; Μα θα δείτε, θα είναι τόσο όμορφα, θα μάθουμε τα νέα από τον έξω κόσμο. Ούτε που να το σκέφτεστε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανοίξω, είχατε την ευκαιρία σας και τη χάσατε. Ήμουν καλός μαζί σας αλλά εσείς δεν το εκτιμήσατε και τώρα είναι η σειρά μου! Ανοίγω λοιπόν.
- Καλημέρα, πώς από ‘δω; Πάνω στη στιγμή!


Γιάννης Κ.