Βορειοδυτικός άνεμος, 180¨ αριστερά, να! βλέπω το Παρίσι
Νοτιοδυτικός άνεμος, 60¨ δεξιά, να! βλέπω το Λονδίνο.
460 χιλ, ανά ώρα, να! βλέπω τον πάτο,
βλέπω την καρποφόρα γη γεμάτη πάγο.
Ένα πρωινό μετά την πτώση των τειχών
δυο μέρες στα πελώρια μανιτάρια
που εγκαινιάζουν τoν δύσβατο δρόμο για το μέλλον
πρωτοχρονιάτικα όνειρα μέσα σε φούρνους
να είναι έτοιμη η βασιλόπιτα,
στο κομμάτι του πατέρα κρύβονται δόντια και μαλλιά...









Τα παιδιά

Γελάν στους δρόμους,
Κλαίν’ στους δρόμους, χτυπούν, πονούν, πεινούν
και πίνουν φρέσκο νερό το πιο δροσερό απ’ τα χαντάκια της ασφάλτου
για να γεμίσουν τη κοιλιά τους.
Για να μακρύνουν τη θηλιά τους ξεμπλέκουν κόμπους ναυτικούς σφιχτούς
κι όταν πατήσουνε στη γη - όσα πατήσουνε σ’ αυτή- γυρνάνε πίσω στη μαμά τους.
Καλά στερνά τους.

Λ.

( Ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη )