(ζωγραφιά: Βασιλική Τζούτη)
Είμαι σε ελεύθερη διαρκή πτώση. Από όποιο κλαδί και να δοκιμάσω να πιαστώ, αργά ή γρήγορα σπάει από το βάρος της ορμής. Σπασμωδικές κινήσεις, πανικός. Το μόνο που απομένει είναι η πτώση, μόνο πτώση, τίποτε άλλο. Καρέ από ζωή προβάλλονται στα τοιχώματα. Κάποιες στιγμές έχω την ψευδαίσθηση ότι ζω, ο ίλιγγος με επαναφέρει στην πτώση. Αυτό όμως που από όλα με τρομάζει πιο πολύ είναι ότι ακόμα δεν έχει φανεί το τέρμα, ο πάτος, μόνο κενό. Δεν υπάρχει τέλος θαρρείς, κι όσο πέφτω τόσο πιο πολύ φοβάμαι, δε συνηθίζεται η πτώση, δε συνηθίζεται.
Γιάννης Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου