Ο Παράλογος άνθρωπος- Το Θέατρο

Ο παράλογος άνθρωπος αρχίζει εκεί όπου ο άλλος τελειώνει, εκεί όπου, σταματώντας να θαυμάσει το παιχνίδι, το πνεύμα θέλει να πάρει μέρος σ' αυτό.
...
Ο ηθοποιός βασιλεύει στο φθαρτό. Απ' όλες τις δόξες, το ξέρουμε η δική του είναι η πιο εφήμερη.
...
Ο ηθοποιός επέλεξε λοιπόν την πολύμορφη δόξα, αυτήν που καθιερώνεται και που δοκιμάζεται. Βγάζει το καλύτερο συμπέρασμα από το ότι τα πάντα μια μέρα πεθαίνουν.
...
Τι το εκπληκτικό να βρίσκει κανείς μια δόξα φθαρτή, χτισμένη πάνω στις πιο εφήμερες δημιουργίες;
...
Ποτέ το παράλογο δεν απεικονίστηκε τόσο καλά και τόσο μακροχρόνια. Ποιον σύντομο δρόμο θα μπορούσες να ευχηθείς που να είναι τόσο αποκαλυπτικός, γι αυτές τις υπέροχες ζωές, γι αυτά τα τέλεια και μοναδικά πεπρωμένα που εξελίσσονται και σβήνουν ανάμεσα σε τοίχους για λίγες ώρες;
...
Αποδίδει λοιπόν εν αφθονία, όλους τους μήνες ή όλες τις μέρες, τούτη την τόσο μεστή αλήθεια, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα σ' αυτό που ένας άνθρωπος θέλει και σ' αυτό που είναι. Αποδεικνύει ως ποιο σημείο το φαίνομαι κάνει το είμαι, φροντίζοντας πάντα να το αποδώσει καλύτερα. Γιατί αυτό είναι η τέχνη του, να υποκρίνεται τέλεια να μπαίνει όσο πιο πολύ γίνεται σε ζωές που δεν είναι δικές του.
...
Θα πεθάνει σε τρεις ώρες με το πρόσωπο που έχει σήμερα. Πρέπει σε τρεις ώρες να νιώσει και να εκφράσει ένα ολόκληρο εξαιρετικό πεπρωμένο. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να χάσει τον εαυτό του για να τον ξαναβρεί. Σ' αυτές τις τρεις ώρες πηγαίνει ως το τέρμα του αδιέξοδου δρόμου που ο θεατής χρειάζεται ολόκληρη τη ζωή του για να τον διατρέξει.
...
Από τον παράλογο ήρωα, ο ηθοποιός κρατάει στη συνέχεια τη μονοτονία, τούτη τη μοναδική σιλουέτα, επίμονη, παράξενη και οικεία συνάμα, που την περιφέρει σε όλους τους ήρωες που υποδύεται.
...
Πως να μην καταδικάσει η εκκλησία το επάγγελμα του ηθοποιού; Αποστρεφόταν σε τούτη την τέχνη την αιρετική πολλαπλότητα των ψυχών, τη διαστροφή των συγκινήσεων, τη σκανδαλώδη έπαρση του πνεύματος που αρνείται να ζήσει ένα μόνο πεπρωμένο και ρίχνεται σ' όλες τις υπερβολές.
...
Έρχεται η ώρα που πρέπει να πεθάνει. Στη σκηνή και στη ζωή. Ό,τι έζησε είναι μπροστά του. Βλέπει καθαρά. Αισθάνεται ότι αυτή η περιπέτεια είναι συγκλονιστική και αναντικατάστατη. Ξέρει και μπορεί τώρα να πεθάνει. Υπάρχουν γηροκομεία για ηθοποιούς.

Ο Μύθος του Σίσυφου- Αλμπέρ Καμύ